Opinión | Parando en Villalpando

Los nuevos 40

El auge de la edad subjetiva

Los nuevos 40

Los nuevos 40 / Mortiner

–¡Meca, Tonio! ¿Qué faes equí, ho?

–Ya ves. Apunteme va ocho meses.

–Nunca te vi.

–Normal. Vengo güei por primera vez, a protestar.

–¿Entós?

–¡Porque nun baxé nin un quilu!

–Home, si nunca viniste.

–¡Coime, yo pensé que tando apuntáu…!

–Non, Tonio, non. La cosa ye venir tolos días, tener una rutina…

–Ya toi nello. Llunes: pechu; martes: pierna; miércoles: panceta…

–¿Panceta?

–Proteína, Borja, muncha proteína. La carne de gochu… ¿Quiés un cachu?

–Pero Tonio, equí viense a facer exerciciu.

–Yà. Y yo practico’l mio favoritu: masticar.

–¡Meee! Tienes que tener muncho cuidao, Tonín, que tas nuna edá…

–Los 60 son los nuevos 40.

–¿Quién lo dijo?

-Nosotros.

–¿Quién, ho?

–Los que tenemos 60.

–Home, claro, nun te jode…

–Agora vien tou con retrasu: la emancipación, el matrimoniu, la maternidá…

–Retrasu tieneslu tú cojonudu.

–¡A mi nun me faltes, eh.

–Escucha, ho. ¡Yes vieyu y nun lo quies reconocer!

–¿Vieyu yo con sesenta y tres?

–Ye lo que hai, Tonín.

–Mira, doite una hostia que te dixebro la solombra del cuerpu.

–Anda, come’l bocata tranquilamente que nun tas pa facer esfuerzos.

–¿Cómo que non? Yo agachome, muevo les piernes, giro’l pescuezu y tou faime crack.

–¡Porque tas vieyu!

–¡Porque toi crujiente!

–¿Qué dices?

–¡Toi pa comeme! Hai un par de rapaces ende que nun me quiten ojo.

–Normal. Con esa pinta que lleves…

–Lo que flipo ye colo vieyos que tán los paisanos de la mio edá.

–¡Tas como un mulo, chaval!

–¡Ahí, di que sí! A mi hai que llamame chaval, toi na meyor edá.

–Los nuevos 40, diz… ¡Ja!

–La vieyera empieza cada vez más tarde, cambió muncho la vida, mamón.

–Non, home, non. Lo que cambió ye la percepción.

–¿Que qué, ho?

–Que non te sientas vieyu ye una cosa, pero yes más vieyu qu’andar p’alantre.

–¿Pero tu de qué vas, inorante? ¡Si vendisti’l coche para mercar gasolina!

–¿Y a ti qué? Cada persona ye un mundu.

–Sí. Pero non en tolos mundos hai vida intelixente.

–Anda, chaval, ¿por qué non te pones a facer peses?

–¡Porque yá tán feches, oveya!

–Fósil.

–Anda, pírate, y déxame comer en paz el bocata de panceta.

www.maxirodriguez.net